Welkom thuis Robbe!

Zoals jullie weten, gaat Robbe regelmatig op kamp. Deze zomer was lekker gevuld. Deels omdat het niet haalbaar is met ons werk, en deels omdat de Stad Genk denkt dat de grote vakantie slechts uit 6 weken bestaat... Ligt het aan mij, of zou een stad voldoende kinderopvang moeten voorzien voor de hele duur van de vakantie?

Deze zomer deed Robbe 2 sportkampjes georganiseerd door de sportdienst (fietsen, en minecraft en sportmix), 1 akabekamp, en 1 TOPvakantiekamp.

Over TOPvakantie, kan ik blijven doortetteren, de organisatie is geweldig, de begeleiding ook, ik ben superdankbaar dat spoorwegkindjes via de mutualiteit goedkoop op vakantie kunnen gaan. We krijgen een mooie korting, wat de drempel aanzienelijk verlaagt om ze mee te sturen.

Al van toen hij 4 was, gaat hij mee. Het begon met kleine kampjes in Sint Idesbald, ik denk dat iedereen die ooit op kamp geweest is aan zee, ofwel daar geweest is ofwel in Middelkerke. Je wordt goed onthaald in het station van Brussel-Zuid, waar je ruim op tijd een bord kunt vinden met het juiste perron. Ook staat de leiding er klaar met labels, en informatie, voor bepaalde kampen, zoals dit in Leignon, wordt een extra trein ingelast.

Intussen is dit al zijn 3e jaar dat hij op ponykamp in Leignon mag gaan. Normaal ging hij naar de Beekse Bergen in Nederland, maar omdat hij het heel moeilijk had op skivakantie in Oostenrijk, besloten ze hem nog een kans te geven, maar dan enkel in een binnenlands kamp. Er ging een extra moni mee, die ervaring heeft met kindjes met een gedragsproblematiek om hem meer 1 op 1 begeleiding te geven. Hoe goed is dat wel niet geregeld? En elk jaar komt hij terug met een koffer vol vuile was, verloren sokken, propere was ertussen, en verhalen. Die hoor ik het liefst.



Dit jaar kreeg hij per dag 3.30 uur 'les', Onze knapperd is een dierenvriend, en gelukkig mocht ik enkele keren bellen om te vragen hoe het ging. De eerste keer dat ik belde, was dinsdag met zijn verjaardag. Robbe was dan weer totaal in de war, en zei dat hij gisteren jarig was. Nu, overtuigingskracht heeft het kereltje ook genoeg, en al snel keek ik op m'n gsm om zeker te zijn dat het echt wel dinsdag 23 augustus was! Ja hoor, mama had gelijk, nu blijkt dat ze zijn verjaardag maandag gevierd hadden, ipv op zijn verjaardag zelf. Onze zotte jongen toch, we zouden hem toch niet vergeten op zijn eigenste verjaardag he? Kaartjes had hij nog niet ontvangen, maar die zouden wel komen. Na een gesprekje met Ignaas, kregen we enkel goed nieuws te horen. Hij voelt zich goed, luistert goed, soms spreekt hij wel tegen (tja, robbe is robbe), doet mee met de groep en slaapt goed. Het is dag en nacht verschil met zijn kamp in Oostenrijk. Intussen weet ik dat we dit niet meer zullen doen, het waren gewoon veel teveel prikkels voor onze knapperd.



Zondag belde ik opnieuw, ditmaal kreeg ik Robbe niet aan de lijn, de kampbegeleider zat al in zijn kantoor, en ik begrijp dat het dan moeilijk is om Robbe uit de groep te gaan halen voor een gesprekje van 2 minuutjes. Maar net zoals ons vorig gesprekje ging het nog steeds goed met onze kleine man, hij heeft een nachtje moeilijker geslapen, maar niet problematisch. Vorig jaar op ponykamp had hij problemen met inslapen, en heb ik hem halverwege zijn kamp nog melatonine nagestuurd, en ging het beter.

Pony Big Mama, volgens Robbe was hij niet zo lief.

Straks komt hij terug, ik ben zo benieuwd. Hij weet ook niet dat we een verrassing hebben voor hem Ik heb mijn gsm abonnement aangepast, waardoor ik een nieuwe gsm kreeg. Gezien ikzelf een goed toestel heb, sinds enkele weken zijn de Somerstelgen (incl Kristof) in de ban van Pokemon Go. Ik geef toe, ik heb meegedaan aan de hype, tot level 5 en ik ineens het woord pokemon niet meer kon horen! Zelfs Elien aanziet m'n knuffelgizmo als 'Pikichu', en smeet laatst een bal naar mij 'ik kies jou'... F*** MY LIFE!

Robbe met Baradao 'zijn vaste lievelingspony'

Intussen zijn we terug thuis, nam Elientje afscheid van Tita, in mijn ogen de beste onthaalmoeder ter wereld! Zit het eerste deel van de was (lees 'waar dient een waszak voor?) in het wasmachien, ligt deel 2 klaar om te wassen, zitten de kids voor de TV terwijl ik mijn laatste woorden typ aan dit blog.

Toen onze man een splinter had.

Buiten ravotten! 

Robbe vond het kamp echt TOP! Hij kreeg enkele lessen theorie, gelukkig hadden we een lieve collega in de trein als begeleidster die veel van paarden kent, en het klopte wat hij zei, hij is goed opgeleid. Hij heeft een superkamp achter de rug, en de leiding was blij dat hij meegekomen was. Ook wisten ze me te vertellen dat het supergoed met hem ging. Hij mocht pony's verzorgen, en paardenstallen opruimen, de ponykoer verzorgen, pony's kammen, ... Een kind met adhd en ass is sowieso al wat moeilijker in te schatten, en ik ben dus superdankbaar dat hij een kans kreeg om mee te gaan. Hij heeft enkele vriendjes gemaakt, en vroeg al om volgend jaar weer mee te mogen gaan. Toen de hoofdleider zei 'tot volgend jaar', boezemde me dit vertrouwen in, TOPvakantie geeft kansen, geeft kinderen de kans om wanneer ze het een keer moeilijk hebben gehad (zoals op skikamp), toch nog mee te gaan om te tonen dat ze wel hun best kunnen doen. Hij is zoveel groter en bruiner geworden, heeft oprecht genoten zoals je op elke foto kon zien. Ik ben een gelukkige mama, ja, mijn kind heeft een rugzak, maar mijn kind is ook gewoon kind. Hij kan flink zijn, hij is een dierenvriend. Wie goed is voor dieren, is goed voor mensen zeggen ze.

Ons fuifbeest! 

Het kamp was dus echt wel TOP! Twijfel je of je je kind meestuurt met topvakantie, doordat hij een rugzak bijheeft, net zoals onze Robbe, aarzel dan niet. Neem dan contact op met hun, mij werd verteld contact op te nemen met Koen, hij regelt alles voor kindjes die een beperking hebben, en dan voorzien ze extra begeleiding voor je kind. Medicatie wordt stipt gegeven, en er is altijd verpleegkundig personeel mee. Je mag naar de leiding bellen tussen bepaalde uren en met je kindje spreken, om te vragen hoe het gaat. De reizen zijn altijd heel verzorgd, het eten is lekker, en de uitstappen zijn gevarieerd. Rest mij enkel nog de organisatie te bedanken, Ignaas, Koen, ... Bedankt om Robbe weer een topkamp te bezorgen, bedankt om hem terug een kans te geven, ik kan niet blijer zijn. Veel liefs, en een dikke knuffel! Vooral van Robbe, maar ook wel van mezelf.